Kunstig afval
Vandaag trof ik De denker van Rodin omgeven door grote doeken, één hangend in de bomen en twee gedrapeerd over de heg, daarnaast hing er een grote onderbroek boven zijn hoofd. Van dichtbij wordt duidelijk dat het hier niet om gewone doeken gaat, maar om hele grote doeken gemaakt van aaneengeregen stukjes metaal van de hals van bierflesjes die met koperdraad aan elkaar zijn bevestigd. Het werk is gemaakt door de Ghanese kunstenaar El Anatsui en hangt voor het Hilton hotel, in verband met de derde editie van de beeldententoonstelling ArtZuid in Amsterdam. Ik vind het prachtig. Je ziet van dichtbij al die duizenden kleine stukjes aan elkaar bevestigd en als je een stapje achteruit neemt zie je een prachtige doek. Wat een werk!
Ik bewonder mensen die van dergelijke waardeloze zelfs armoedige spullen iets nieuws en moois kunnen maken. Wat gaat er door het hoofd van die persoon. Heeft El Anatsui ooit een biertje geopend en gedacht bij het weggooien van het flesje: goh met deze hals kan ik wel wat doen en is hij ze gaan verzamelen. Of was hij ze al jaren aan het sparen en wist hij ineens wat hij er mee ging doen.
Ikzelf heb inmiddels een hele verzameling van de vinolock doppen nieuwe glazen ‘wijnfleskurk’. Ik weet dat ik er iets mee ga maken, maar wat??? Dat geldt tevens voor een hele verzameling lepeltjes die je bij de babypoedermelk krijgt in blauw en roze, hiermee wil ik al heel lang een schilderij gaan maken. Ik heb me namelijk verbaasd over het feit dat er bij elk pak weer een nieuw lepeltje zit, net zoals ik me nog steeds verbaas over de wasbolletjes bij vloerbaar wasmiddel en de sluitstrips bij de vuilniszakken (ik kan me niet herinneren wanneer ik die voor het laatst gebruikt heb). Veel van dit alles verdwijnt zo weer in de prullenbak en vaak zonder het gebruikt te hebben. Want hoeveel lepeltjes, wasbolletjes etc. heb je nodig?
Oké je kunt ook niet alles bewaren of verzamelen, maar af en toe schrik ik gewoon van hoe lang (of beter gezegd hoe kort) sommige dingen meegaan en al snel weer als waardeloos worden beschouwd en in de prullenbak verdwijnen. Zonder dat we het ons realiseren nemen of krijgen we ook vaak dingen mee naar huis waar we niks mee doen en die dan direct weer in de prullenbak verdwijnen. Denk eens aan al die gratis actie prularia die je bij supermarkten krijgt of gratis producten bij acties, het is even leuk en/of handig en het wordt weer weggegooid.
Als je nou eens al die prullaria met wat lijm en misschien zelf wat verf combineert met van alles en nog wat dat we weggooien zoals; dopjes, lege blikjes, kurken, verpakkingen, labels, kranten maar ook speelgoed, kan dit bijzondere kunstwerken opleveren.
Misschien ben je zelf niet zo handig, inventief, creatief of ontbreekt je de tijd om zelf iets te maken met een kunstwerk te maken, maar is het wel een bijzonder om in de zoektocht naar iets moois voor aan de muur, op de schouw of in de tuin te denken aan een kunstwerk wat met behulp van eigenlijk waardeloze rommel tot stand is gekomen. Heb je in ieder geval iets unieks in huis.
Kijk voor voorbeelden eens op mijn Pinterest board Cradle Art
Mijn naam is Marije Couprie en ik werk onder de naam Studio Hart.
Als stylist ben ik volop bezig met creatieve (ruimtelijke) oplossingen, kleuren, prints en maak ik graag dingen van oude materialen. Ik kan geïnspireerd raken door de kleinste dingen in het leven.
About Author
